C'est un article gratuit:
Een Waldorf wordt oud. 16 jaar geleden titelde ik een beurscommentaar 'Zinc to the bottom', verwijzend naar de Fountains of Wayne-hit van toen en naar de miserie bij Union Minière. De toenmalige non- ferrogroep verloor die dag op de beurs 145 frank door een fikse tik van de zinkprijs.
Intussen genieten we van de euro, heeft het herdoopte Umicore zijn zinkactiviteiten verzelfstandigd als Nyrstar, en maakt het aandeel Nyrstar continu capriolen op de beurs. In de voorbije vijf weken verloor het aandeel 20 procent. In de voorbije twee jaar ging er zelfs ruim 60 procent af. Wanneer begint de ommekeer? Komt er nog een ommekeer?
Er zijn verklaringen genoeg voor de recente perte-rit. De recente exit uit de Bel20-index, om iets te zeggen. Belangrijker is de door de concurrentieautoriteiten opgelegde nakende contractverbreking tussen Nyrstar en de grondstoffenhandelaar Glencore. Ach wat, naar verluidt staan tien andere handelaren aan te schuiven om het contract van Glencore over te nemen. Vergeet bovendien niet dat Nyrstar daar van Glencore een mooie verbrekingsvergoeding voor kan krijgen.
En ja, Glencore moet ook zijn 7,8 procentbelang in Nyrstar verkopen. Zullen er voldoende koopwilligen zijn als tegengewicht voor de koers? Zoveel onzekerheden, daar houden de markten niet van. Allicht eind april komen de antwoorden.
Maar er is meer. De waarde van Nyrstar blijft bijvoorbeeld erg afhankelijk van de zinkprijs. Als die met 100 dollar per ton zakt, heeft dat een impact van circa 35 miljoen euro op de bedrijfskasstroom. In 2012 zakte de prijs met 245 dollar naar gemiddeld 1.946 dollar per ton. Dat is dus zo'n 85 miljoen aan gederfde bedrijfskasstroom. Vandaag kost zink 1.909 dollar. Zink is op zijn beurt zeer gevoelig voor de wereldconjunctuur. Het dient gezegd: in de voorbije weken zijn de wereldeconomische vooruitzichten er niet roorskleuriger op geworden.
Er is ook nog die zeurende kwestie van de Talvivaara-mijn. Nyrstar betaalde op voorhand honderden miljoenen voor Fins zinkconcentraat, maar de aanvoer stokt. Geen paniek evenwel: Talvivaara versterkt zijn kapitaal en zal wel overleven.
Het is overigens niet zo dat Nyrstar alleen maar zink is. De groep doet ook in koper, goud, zilver, lood, germanium, noem maar op. Het is evenmin zo dat Nyrstar alleen maar een smeltergroep is. De bedrijfskasstroom uit mijnbouwactiviteiten was in 2012 bijna even groot als die uit smelterijen. Dat is net het speerpunt van de strategie van Roland Junck (foto), een oudgediende bij Arcelor die begin 2009 met succes het toen zieltogende Nyrstar nieuw leven inblies. Junck kocht zich in korte tijd een klein ondergronds imperium bijeen en wil dit jaar 320.000 ton zink en tal van andere grondstoffen ophalen. De juiste strategie, die verticale aanpak, zo leek het enkele jaren.
Lijkt dat nog altijd zo? Op lange termijn wel. Een mijnbouwer kan nog veel verdienen aan de verwachte wereldwijde aanwas van middenklassers. Vastewaardegrondstoffen zijn tevens geschikt tegen de mogelijke terugkeer van inflatie als economische demon.
Op korte termijn is het lastiger. Er zijn in de voorbije jaren veel rijke mijnbouwers bijgekomen. Het aanbod van grondstoffen is daardoor zeer groot, net op het moment dat de vraag slabakt. Voorts kocht Nyrstar zijn mijnen in hoopvolle tijden en dus tegen een flinke prijs.
Tot slot heeft Nyrstar tijd nodig om die nieuwe sites te stroomlijnen. Junck is Carlos Brito niet. De topman van AB InBev is een kei in het puren van synergiewinsten uit pas veroverde dochters. De ster van Junck is bovendien getaand, van Grote Redder naar de man die tegen 2016 een bedrijfskasstroom van 1,5 miljard euro beloofde. In 2012 klokte die ebitda af op 220 miljoen. Die 1,5 miljard is niet haalbaar, zoveel is duidelijk. '1.2 miljard is ook al goed', corrigeerde Junck zichzelf onlangs.
Maar, elk nadeel heeft zijn voordeel. Nyrstar heeft kennelijk nog ruim potentieel op het vlak van besparingen, bijvoorbeeld in zijn Amerikaanse en Mexicaanse mijnen. In Tennessee zouden de productiekosten eind vorig jaar met 20 procent gedaald zijn tot 1.705 dollar per ton. Niet niks. Ook de schuldenberg smelt beetje bij beetje weg.
Warren Buffett zou zeggen: hoe goedkoper het aandeel, hoe groter het potentieel. Als Junck zijn elan terugvindt, als de zinkprijs naar pakweg 2.200 dollar zou stijgen en als de Glencore-mist optrekt, kan het snel gaan voor een groep waarvan het eigen vermogen 90 procent boven de beurswaarde ligt.
Veel alsen, dat is waar. Tja, Nyrstar is niets voor hartlijders.
In Waldorf bespreekt Pierre Huylenbroeck dagelijks een stukje economische actualiteit
